
北海道では、熊出没の危険性を警告する標識やポスターを至る所で目にします。熊出没の警告を見かけた一番おかしな所は、私たちが泊まった、高速のサービスエリアのトイレの入り口でした。でも、怖いので、トイレから出る度に、念のために左右を確認して出るハメに。あとは、川や山、至る所で熊出没の警告を見ましたが、その内の1つは、阿寒湖でした。ここでは実際、誰も熊に遭遇はしてませんが、熊が荒らした後や糞が見つけられ、付近に生存していることが確認されています。森本が阿寒湖川で釣りをしていると、巡視員が現れ、「熊よけの鈴持っていますか?」と聞かれました。持ってなければ、時々、手を叩くとか、大声をだして、人間の存在を熊に知らせて下さいとのこと。結局、大声で歌いながら釣りをすることに。
北海道のそこら中に熊がいっぱいいるようですが、本当の熊の楽園は知床半島です。知床には約200頭のヒグマが生息しています。知床のネイチャーセンターに行くと、熊出没の警告でなく、熊の生息地で人間がどう行動するべきかが書かれています。基本は以下です。まず、熊に出会わないようにするため、歩く時は鈴を付けたり、手を叩いたり、話をしながら歩く。熊は人の気配があると普通、出てきません。もし、出会ってしまった時は、もちろんエサを与えるのは自殺行為。走って逃げない。熊から目線をそらさず、後ずさりしてゆっくり退散する。子グマを見つけた時は、決して近づかない。必ず親熊がそばにいます。そして、最後に、熊に攻撃されたら、決して諦めない!致命傷となる頭と後頭部を守る、だそうです。
出会いたくない熊ですが、安全に出会う方法もあります。それは、ウトロから知床半島クルーズ船にのることです。ラッキーだと、山から降りて来ている熊に出会えるかも。

A Hokkaido és molt freqüent veure senyals que alerten sobre la possibilitat de trobar-se óssos. El lloc més estrany on vam veure una d’aquestes senyals (impossible de llegir si no s’és japonès o no es domina l’idioma) va ser a l’entrada dels lavabos en una àrea de servei de l’autopista on vam passar la nit. Cada vegada que sortia del bany, no podia evitar mirar a dreta i esquerra, per si de cas! Més endavant, vam trobar altres senyals prop de rius i turons, una d’elles al llac Akan, encara que ningú ha vist óssos a la zona últimament, tot i que hi ha hagut alguns incidents que demostren la seva presència a la nit de tant en tant. Un altre dia quan el Toru estava pescant en un riu, un guàrdia forestal se li va acostar per preguntar-li si portava una campana per si de cas apareixia un ós. En cas contrari li va dir que fes soroll. Així doncs, a falta de campana el Toru va seguir pescant però va començar a cantar en veu alta.
Hokkaido sembla estar ple d’óssos, però l’autèntic territori dels óssos és el Parc Nacional de Shiretoko, on hi ha uns 200 óssos bruns vivint en el que és l’últim territori intacte del Japó. Al Centre de Natura de Shiretoko, en lloc d’advertir sobre la presència d’óssos, directament passen a l’acció donant clars consells sobre com comportar-se en el seu territori. Les regles són les següents: el primer que cal fer és intentar evitar trobar-se amb ells, per a això és important caminar amb una campana, o fer soroll com ara aplaudir o parlar. D’aquesta manera els óssos notaran la presència humana i no s’aproparan. En el cas de trobar-nos amb un ós, òbviament, no s’ha de donar mai menjar. En segon lloc, no s’ha de fugir corrent donant-los l’esquena, sinó tot el contrari, cal caminar cap enrere lentament mirant-los directament als ulls. I, finalment, si veiem un ós petit no hem acostar-nos a ell, perquè la mare està sempre al voltant. Un últim consell, si al final l’ós ataca, cal tapar-se bé el cap i el coll, i no abandonar mai!
Ningú vol trobar-se amb un ós de cara en plena muntanya, però hi ha una manera segura de veure’ls sense còrrer cap risc. El secret està en agafar un vaixell des d’Utoro cap al final de la península de Shiretoko. Si hi ha sort es poden veure óssos quan baixen de les muntanyes a la recerca de salmons.

In Hokkaido it is quite easy to come across with warning signs that alert you about the possibility of encountering with bears. The most strange place we saw one of this signs (impossible to read it if you are not japanese or good at this language) was at the entrance of the toilet in a highway service area where we spent a night. Every time I went to toilet, I had to look right and left before coming out of the toilet, just in case! Later on, we found other signs mostly near rivers and hills. One of them was in Akan lake. Even though nobody has seen bears in Akan, there have been some incidents that prove their presence in this area. When Morimoto was fishing in the Akan river, a guard came to ask him if Morimoto had a bell to scare bears away. Otherwise the guard told him to make noise by clapping hands or shouting to show his presence to bears. So, Toru kept fishing, singing out loud.
Hokkaido seems to be full of beers, but the true bear land is Shiretoko National Park, where there are about 200 brown bears living in this last intact nature land of Japan. In the Nature Center of Shiretoko, instead of warning you about the presence of bears, they directly advice you how to behave in the bears land. Rules are the followings: first of all, avoid encountering bears by walking with a bell, or making noise like clapping hands and talking, so they won’t come close to you. If you happen to meet with bears, obviously, do not feed them. Secondly, don’t run away fast, just walk backwards slowly, looking straight to their eyes. And thirdly, if you see a baby bear don’t get close to him, because the mother is always around. And finally, if bears attack you, protect your head and neck, and never give up!
No one wants to meet bears in the mountain, but there is a way to see bears without any risk. It is to take a boat from Utoro towards the end of Shiretoko Peninsula. If you are lucky you might see a few of them when they come down the mountains looking for salmons.

En Hokkaido es muy frecuente ver señales que alertan sobre la posibilidad de encontrarse osos. El lugar más extraño en el que vimos una de estas señales (imposible de leer si no se es japonés o no se domina el idioma) fue en la entrada de los lavabos en un área de servicio de la autopista donde pasamos la noche. Cada vez que salía del baño, no podía evitar mirar a derecha e izquierda, ¡por si acaso! Más adelante, encontramos otras señales cerca de ríos y colinas, una de ellas en el lago Akan, aunque nadie ha visto osos en la zona últimamente, a pesar de que ha habido algunos incidentes que demuestran su presencia por la noche de vez en cuando. Otro día cuando Toru estaba pescando en un río, un guardia forestal se le acercó para preguntarle si llevaba una campana por si acaso aparecía un oso. De lo contrario le dijo que hiciera ruido. Así pues, a falta de campana Toru siguió pescando pero empezó a cantar en voz alta.
Hokkaido parece estar repleto de osos, sin embargo el auténtico territorio de los osos es el Parque Nacional de Shiretoko, donde hay unos 200 osos pardos viviendo en lo que es el último territorio intacto de Japón. En el Centro de la Naturaleza de Shiretoko, en lugar de advertir sobre la presencia de osos, directamente pasan a la acción dando claro consejos sobre cómo comportarse en su territorio. Las reglas son las siguientes: lo primero que hay que hacer es intentar evitar encontrarse con ellos, para lo cual es importante caminar con una campana, o hacer ruido como por ejemplo aplaudir o hablar. De este modo los osos notarán la presencia humana y no se acercaran. En el caso de encontrarnos con uno, obviamente, no hay que darles de comer. En segundo lugar, no se debe huir corriendo dándoles la espalda, sino todo lo contrario, hay que caminar hacia atrás lentamente mirándolo directamente a los ojos. Y, por último, vemos un oso pequeñito no debemos acercarnos a él, porque la madre está siempre alrededor. Y un último consejo, si nos acabamos encontrando con un oso debemos protegernos la cabeza y el cuello, y sobretodo, no abandonar nunca!
Nadie quiere encontrarse con un oso de cara en plena montaña, pero hay un modo seguro de ver osos sin riesgo alguno. El secreto está en coger un barco desde Utoro hacia el final de la Península de Shiretoko. Si se tiene suerte se pueden ver osos cuando bajan de las montañas en busca de salmones.


私(ティナ)は12頭の熊の親子を見ました!でもクルーズ船は漁師の網があるので、あまり近寄れず、良い写真がとれませんでした。。ブログには十分の画像ですが、大きく引き延ばすにはちょっとだめそうです。500ミリぐらいの望遠を持っていれば、、、でも、野生の熊をこの目で見れたので最高です!
Jo (Tina) vaig agafar el barco i vaig veure uns 12 óssos, petits i grans. No obstant això, els vaixells no poden acostar-se prou perquè hi ha xarxes dels pescadors, per això les meves fotografies no són bones. Suficients pel blog però no per imprimir amb qualitat. No obstant això, l’experiència va ser increïble! Aquestes són les meves fotos, molt retallades i ampliades. Quina pena que no tingués un objectiu 500mm!
That was my case (Tina), I saw 12 bears, mums and babies by the river. However, unfortunately boats can’t get close enough to them because of the fisherman’s nets, so pictures were not so good after all. Enough for this blog but not god enough to print with high quality. But still, the experience was unbelievable! These are my pictures, very cropped and very enlarged. What a pitty I didn’t have a 500mm lense …
Yo (Tina) cogí el barco y vi 12 osos, pequeños y grandes. Sin embargo, los barcos no pueden acercarse lo suficiente porque hay redes de los pescadores, motivo por el cual mis fotografías no son buenas. Suficientes para el blog, pero no con suficiente calidad para imprimir a buena resolución. Sin embargo, la experiencia fue increíble! Estas son mis fotos, muy recortadas y muy ampliadas. Qué pena que no tuviera un objetivo 500mm…

