Social networks, what for?

私(ティナ)がバルセロナに住んでいた時は、フェイスブックやソーシャルネットワークは全く必要ありませんでした。友達と話したい時は電話すればいいだけなので。でも今、日本でキャンピングカーで生活をしていると、友人に電話も出来ないし、友人に会う事も出来ません。そこでフェイスブックが私の生活においてとっても重要なものになりました。実際、今では起きてすぐにメールと一緒にフェイスブックをチェックします。そして就寝前にも必ずチェックします。フェイスブックのJPPページのおかけで、多くのバーチャルな友達ができ、JPPの素晴らしい経験を何百人の人と分かち合え、JPPサイトの更新情報も伝える事ができます。フェイスブックへの全ての書き込みを楽しんで読んでいます。これらのコメントが私たちを勇気づけ、私たちは1人で旅しているのでないということに気付きます。実際、何百人の人と一緒にこのキャンピングカーで旅している気分にさえなります。できるだけ多くの人とこのアドベンチャーを分かち合えればと思っています。もしJPPのフェイスブックを見てない人は、フェイスブックも覗いて下さい。簡単な英語で書かれてますが、何語でコメントをしてもらっても大丈夫です。もちろん、日本語か英語かスペイン語かカタルーニャ語だったら私たちにしては便利ですけど。

Quan jo (la Tina) vivia a Barcelona no li trobava la gràcia al Facebook o altres xarxes socials. Simplement pensava que si volia parlar amb els meus amics els trucaria o quedaria amb ells. Però ara que visc en una autocaravana i que pràcticament no tinc cap oportunitat de trucar o quedar amb ningú durant un any, Facebook s’han convertit en una eina molt important a la meva vida. De fet, juntament amb el correu electrònic, això és el primer que miro quant hem desperto i l’últim que llegeixo abans d’anar a dormir. Gràcies a la pàgina de JPP a Facebook hem tingut l’oportunitat de fer un munt d’amics virtuals, així com compartir aquesta gran experiència que és The Japan Photo Project amb centenars de persones i, com no, fer-lo servir també per anunciar les últimes novetats de la nostra pàgina web. Gaudim de tots i cada un dels comentaris que la gent penja a Facebook. Aquests missatges ens animen a seguir endavant. Gràcies a tots els vostres comentaris sentim que no estem sols en aquesta aventura, de fet ens sentim com si estiguéssim viatjant amb centenars de persones a la nostra auto-caravana. ¡Anem una mica “estrets”, però molt contents de viure-ho acompanyats, gràcies a tots! Els que no estigueu seguint JPP a Facebook, si us plau feu-ho! Està escrit en anglès senzill, però podeu fer un comentari en qualsevol idioma, encara que és més fàcil per a nosaltres si ho escriviu en japonès, espanyol, català o anglès!

When I (Tina) was living in my hometown I saw no point on Facebook or other social networks. I just thought that if I wanted to talk with my friends I would just call them. But now that we live in a camping car and we have no chance to call or meet almost anyone for a year, Facebook have become a very important tool in our life. In fact, together with email, this is what we check as soon as we wake up and the last thing we read before going to bed. Thanks to JPP page on Facebook we have had the chance to make virtual friends, to share this great experience that is The Japan Photo Project with hundreds of people and to advertise our new uploads on our website. We enjoy every single comment that people post on Facebook, those that encourage us to keep on going on and those that refer to any aspect on japanese reality. Thanks to your comments we feel like we are not alone on this adventure, in fact we feel like we are hundreds traveling on our camping car. It is a bit packed here but we are very happy to share it with all of you, thank you everyone! If you are not following JPP on Facebook, please do so. It is written in simple English, but you can make a comment in any language, but it is easier for us if you write in Japanese, Spanish, Catalan, or English!

Cuando yo (Tina) estaba viviendo en mi ciudad natal no le encontraba la gracia al Facebook u otras redes sociales. Simplemente pensaba que si quería hablar con mis amigos los llamaría o quedaría con ellos. Pero ahora que vivo en una auto-caravana y que apenas tengo oportunidad alguna de llamar o quedar con nadie durante un año, Facebook se han convertido en una herramienta muy importante en mi vida. De hecho, junto con el correo electrónico, esto es lo primero que compruebo en cuanto me despierto y lo último que leo antes de irme a dormir. Gracias a la página de JPP en Facebook hemos tenido la oportunidad de hacer un montón de amigos virtuales, además de permitirnos compartir esta gran experiencia que es The Japan Photo Project con cientos de personas y, como no, usarlo para anunciar la últimas novedades en nuestra página web. Disfrutamos de todos y cada uno de los comentarios que la gente cuelga en Facebook. Estos mensajes nos ayudan a seguir adelante. Gracias a todos vuestros comentarios sentimos que no estamos solos en esta aventura, de hecho nos sentimos como si estuviéramos viajando con cientos de personas en nuestra auto-caravana. ¡Andamos algo “estrechos”, pero muy contentos de vivirlo acompañados, gracias a todos! Los que todavía no estáis siguiendo JPP en Facebook, por favor hacedlo! Está escrito en Inglés sencillo, pero podéis hacer un comentario en cualquier idioma, aunque es más fácil para nosotros si lo escribís en japonés, español, catalán o Inglés!

“Café Good Life” – Sakuraoka Reservation

さすが北海道。旭川市内から数十分車を走らせるともう大自然の中です。そこで見つけたのが、このCafe Good Life。カフェに入ると、草と泥にまみれたおじさんに「あのキャンピングカーで来たの?」と聞かれる。いろいろと話をしていると、この人がオーナーの渋谷さんと判明!オープンして4年目のこのカフェ、渋谷さんの壮大な構想はまだ始まったばかり。これから、ここに、パン屋、鍛冶屋、宿などを誘致し、渋谷さんの夢の地「アカシアプレイス」を作りあげるそうです! これもカフェ同様、古い納屋を使い、ハンドメイドで建てる予定だそうです。 カフェの横には、スティングのスタジオを意識して作った音楽スタジオが。いつかスティングが来るかもと想像するだけで、作るモチベーションになったとか。 作ったり、手入れをしたりするのが大好な渋谷さん、あまりお金儲けには興味なさそう。いろいろと話しているうちに、「今日は何処まで行くの?」と聞かれ、「別に決めてないです。」と答えると、「じゃ、この敷地内で泊まっていったら?」と招待され、今日は、満天の星空のもと、「桜岡リザベーション(特別保留地)」と渋谷さんが呼ぶこの地でキャンプ。そして、なんと、そのカフェのすぐ近くある、渋谷さんの知り合いの大学教授の別荘の檜風呂も使わせてもらいました。渋谷さん、そして、まだ見知らぬ教授、ありがとうございました!

Això és Hokkaido. L’altre dia, quan vam sortir de la ciutat de Asahikawa, després de 20 minuts a la carretera, ja estàvem al mig de la natura. I allà va ser on vam trobar el Cafè Good Life (literalment “Cafè Bona vida”). Quan vam entrar al cafè, un home amb pantalons plens de fang i restes de gespa a la cara ens va preguntar: “Vosaltres sou els que heu vingut amb aquesta autocaravana? Després de xerrar una estona amb ell, ens vam adonar que era el propietari del cafè, ¡el senyor Shibuya! El cafè porta obert només quatre anys, però aquest és només el principi del seu gran projecte. El senyor Shibuya té un somni, i aquest consisteix en crear un lloc anomenat “Acacia Place”. Ara està buscant a gent que vulgui obrir una forn de pa artesà, una posada i una ferreria al costat del seu cafè, a Acacia Place. Ell mateix té planejat construir les cases per a la gent que vulgui obrir aquests negocis, seguint l’estil del seu cafè, que va ser construït a partir d’un vell graner d’estil japonès. Al costat del cafè, hi ha un estudi de música que ell mateix va crear, seguint l’estil de l’estudi de Sting, que va veure en un documental. Amb només pensar que potser algun dia el Sting podria venir a tocar al seu estudi, ell ja estava més que feliç de construïr-lo. El Senyor Shibuya, a qui li agrada fer i mantenir les coses, no sembla interessat en els negocis … Després de la nostra llarga conversa, ens va preguntar “¿Cap a on us dirigiu ara?”. La nostra resposta: “No ho hem decidit encara.” Llavors ens va dir: “I per què no us quedeu aquí, on esteu aparcats, a passar la nit?”. Vam acceptar la seva oferta i així és com vam passar la nit sota un cel ple d’estrelles, a la seva terra batejada com “Reserva Sakuraoka”. Per a més inri, ens va portar a la casa d’estiu d’un amic seu, un professor d’universitat, perquè poguéssim prendre un bany a la seva banyera japonesa de fusta. Des d’aquí volem donar les gràcies al Senyor Shibuya i al professor, a qui encara no tenim el plaer de conèixer!

This is Hokkaido. When we drove from Asahikawa city about 20 minutes, we were already in the middle of the wild nature. And there, we found this Café Good Life. When we entered the cafe, a man in pants with full of mud and grass asked, “You are the one who came here with that motor home?” After we talked a little bit, we came to know that he is the owner of this cafe, Mr. Shibuya! The cafe has been open for four years, but this is just the beginning of his project. He is planning to make his dream land ,“Acacia Place”. Now he is looking for people who wants to open a bakery, an inn, and a smith next to his cafe in Acacia Place. He will make these houses for them, using old Japanese farmer’s barn just like his cafe. Next to the cafe, there is a music studio that he made, using the idea of Sting’s studio. He was just happy to build the studio, imagining someday Sting might visit and sing here. Mr. Shibuya, who likes making and maintaining things, seems not interested in business… After our long conversation, he asked “Where are you heading to now?” We answered, “We have not decided yet.” Then, he said, “Why don’t you stay here where you are parked, to spend the night?” So, we accepted the offer to stay over night under the sky with full of stars in his land that he calls “Sakuraoka Reservation”. And moreover, he took us to his friend’s summer house, a professor of a universtiy, so we could take a bath in the wooden bath tab. Thanks to Mr. Shibuya and the professor whom we yet have to know!

Esto es Hokkaido. El otro día, cuando salimos de la ciudad de Asahikawa, tras 20 minutos en la carretera, ya estábamos en medio de la naturaleza. Y allí fue donde encontramos el Café Good Life (literalmente “Café Buena vida”). Cuando entramos en el café, un hombre con pantalones llenos de barro y restos de césped en el rostro nos preguntó: “Vosotros sois los que habéis venido con esa autocaravana? Tras charlar un rato con él, nos dimos cuenta de que era el propietario del café, ¡el señor Shibuya! El café lleva abierto sólo cuatro años, sin embargo este es sólo el principio de su gran proyecto. El señor Sibuya tiene un sueño, y este consiste en crear un lugar llamado “Acacia Place”. Ahora está buscando a gente que quiera abrir una horno de pan artesano, una posada y una herrería al lado de su café, en Acacia Place. Él mismo tiene planeado construir las casas para la gente que quiera abrir sendos negocios, siguiendo el estilo de su café, que fue construído a partir de un viejo granero de estilo japonés. Al lado del café, hay un estudio de música que él mismo creó, siguiendo el estilo del estudio de Sting, que vió en un documental. Con sólo pensar que quizás algún día Sting podría venir a tocar a su estudio, él ya estaba más que feliz construyéndolo. El Señor Shibuya, a quien le gusta hacer y mantener las cosas, no parece interesado en los negocios … Después de nuestra larga conversación, nos preguntó “¿Hacia dónde os dirigís ahora?”. Nuestra respuesta: “No lo hemos decidido todavía”. Entonces nos dijo: “¿Y por qué no os quedáis aquí, donde estáis aparcados, a pasar la noche?”. Aceptamos su oferta y así es cómo pasamos la noche bajo un cielo repleto de estrellas, en su tierra bautizada como “Reserva Sakuraoka”. Para más inri, nos llevó a la casa de verano de un amigo suyo, un profesor de universidad, para que pudiéramos tomar un baño en su bañera japonesa de madera. Desde aquí queremos darle las gracias al Señor Shibuya y al professor, al que todavía no tenemos el placer de conocer!

Interview in “Travesías”, Radio Exterior RNE

8月11日、スペインのラジオ・エクステリオール局の番組「トラベシア(航海)」にてティナ・バゲがJPPについてインタビューを受けました。15分間、JPPについて、日本について、などを喋りました。下のリンクをクリックすればインタビューを聴けますが、スペイン語のみです。

El dia 11 d’agost la periodista Sara Blanco, del programa de Ràdio Exterior “Travesías”, va entrevistar Tina Bagué per parlar sobre The Japan Photo Project. Durant 15 minuts van xerrar sobre el viatge, els seus objectius i Japó. Per escoltar l’entrevista podeu clicar el link de sota.


On the 11th of August the journalist Sara Blanco, from “Travesías” radio program, interviewed Tina Bagué to talk about The Japan Photo Project. During 15 minuts they chatted about the trip, its goals and Japan. To hear the interview click the link below.

El día 11 de agosto, la periodista Sara Blanco, del programa de Radio Exterior “Travesías”, entrevistó a Tina Bagué para hablar acerca de The Japan Photo Project. Durante 15 minutos charlaron sobre el viaje, sus objetivos y Japón. Para escuchar la entrevista podéis clicar a continuación.

Entrevista “Travesías”

Navigator: love it or hate it?

日本の殆どの道には名前がありません。そして道が狭く、そこに電柱が並び、歩道が無い道も多くあります。なので、日本ではナビが車には欠かせない存在になっています。実際、私たちもナビ無しでは、辿り着けなかったであろう場所がいくつかありました。芸術家のアトリエや、山奥の温泉など、、、 でもそんな万能のようなナビにも欠点があります。それは、どんな車を運転しているかをナビは知らない事です。ナビは最短ルートを探し出し、近道を素早く見つけ出します。しかし、多くの場合、近道は狭い道で、時には私たちのようなキャンピングカーでは通れない道を指示してきます。例えば、金沢では、ある銭湯を探していて、ナビについて行っていたのですが、細い住宅街の迷路に迷い込んでしまいました。そして、最後の細い十字路を曲がりきれませんでした。それは、もう夜の9時ごろでした。何十回も切り返さまれればなりませんでした。そしてバック時に鳴るピーピーという音が、何十回もこの近所に響き渡り、遂に住人達が出てきてしまいました。最終的にはなんとか、抜け出せたものの、、、、 キャンピングカーや大型車用のナビも開発して欲しいものです。

Al Japó la majoria de carrers no tenen nom. A més, molts carrers tampoc tenen voreres. I finalment, moltes d’aquests carrers (i carreteres) són molt estretes i tenen pals d’electricitat a la calçada cada vint metres. Per totes aquestes raons la conducció d’una autocaravana gran com la nostra al Japó no és sempre fàcil. M’atreviria a dir que el sistema de navegació incorporat és gairebé indispensable per arribar a molts dels llocs amagats als que anem cada dia. Sense el navegador, crec que simplement moltes vegades no arribaríem a trobar certs llocs com banys o tallers d’artistes. No obstant això, hi ha un paràmetre que no està inclòs en el navegador, i aquest no és més que el tipus de cotxe que es condueix, o si més no la seva mida com a mínim. Així que molt sovint ens trobem seguint les instruccions del navegador per descobrir, al cap d’una estona, que no podem seguir endavant perquè el carrer o carretera és massa estreta. A més, el navegador sempre intenta buscar dreceres per anar a qualsevol lloc, cosa que no fa més que complicar-nos la vida una vegada i una altra! Un dia, tractant d’arribar a un “sento” (bany públic) a Kanazawa, seguint les seves instruccions ens vam endinsar en un laberint de petits carrers i no podíem trobar la sortida. Eren les 21:00 i estàvem atrapats en una cruïlla de carrers massa petit com per poder girar sense fer com a mínim 50 maniobres. Tots els veïns de la tranquila zona van sortir de casa irritats pel xiulet que fa l’autocaravana quan va marxa enrere. Després de patir i suar durant 20 minuts, finalment vam arribar a sortir del laberint! Vosaltres confieu en el vostre navegador?

In Japan most streets have no names. Also many streets have no sidewalks. Plus many streets and roads are very very narrow and have electricity posts on it all the time. For all these reasons driving a big motor home like ours in Japan is not always easy. I would say that the navigation system is almost indispensable to get to many hidden places we go all the time. Without it, many times we would never make it to certain places such as hot springs or artists workshops. However, there is a parameter that it is not included in the navigator, which is the type of car you are driving. So very often we find ourselves following the navigator to only discover that we can’t keep going because the road is too narrow. On top, the navigator always tries to find short cuts (narrow streets) to go anywhere, which doesn’t make it any easier for us! Once, trying to reach to a sento, public bath, in Kanazawa, we entered into a maze of small streets and couldn’t find the way out. It was 9pm and we were stuck in a crossing street that was too small for us to turn unless we did back and forth movements for 50 times. All the neighbours of that quiet area came out of their homes irritated by the noise of the backing of the car. After suffering and sweating for 20 minutes, we finally got out of the maze though…. Do you really trust your navigator?

En Japón la mayoría de calles no tienen nombre. Además, muchas calles tampoco tienen aceras. Y por último, muchas de estas calles (y carreteras) son muy estrechas y tienen postes de electricidad en la calzada cada veinte metros. Por todas estas razones la conducción de una autocaravana grande como la nuestra en Japón no es siempre fácil. Me atrevería a decir que el sistema de navegación incorporado es casi indispensable para llegar a muchos de los lugares escondidos a los que vamos a diario. Sin el navegador, creo que simplemente muchas veces no llegaríamos a encontrar ciertos lugares como baños o talleres de artistas. Sin embargo, hay un parámetro que no está incluido en el navegador, y este no es más que el tipo de coche que se conduce, o su tamaño por lo menos. Así que muy a menudo nos encontramos siguiendo las instrucciones del navegador para descubrir, al cabo de un rato, que no podemos seguir adelante porque la calle o carretera es demasiado estrecha. ¡Además, el navegador siempre trata de buscar atajos para ir a cualquier parte, lo cual no hace más que complicarnos la vida una y otra vez! Un día, tratando de llegar a un “sento” (baño público) en Kanazawa, siguendo sus instrucciones nos adentramos en un laberinto de pequeñas calles y no podíamos encontrar la salida. Eran las 21:00 y estábamos atrapados en un cruce de calles demasiado pequeño como para poder girar sin hacer por lo menos 50 maniobras. Todos los vecinos de la tranquila zona salieron de sus casas irritados por el pitido que hace la autocaravana cuando va marcha atrás. Después de sufrir y sudar durante 20 minutos, finalmente llegamos a salir del laberinto! Confiáis en vuestro navegador?

Interview to JPP on Digitalfoto magazine!

先月、スペインの雑誌Digitalfotoがジャパン・フォト・プロジェクトについての記事とインタビューを掲載しました。スペイン語のみですが、PDFを載せておきます。ご覧下さい。

El mes passat la revista espanyola Digitalfoto va publicar un article sobre The Japan Photo Project, concretament una entrevista. Només està en espanyol. Hem penjat aquí els pdf per als que volegueu llegir-la. Esperem que us agradi!


Last month the spanish magazine Digitalfoto published an article about  The Japan Photo Project team, an interview in fact. It is only in spanish. We attach here the pdf files just in case you want to read it. Hope you like it!

El mes pasado la revista española Digitalfoto publicó un artículo sobre The Japan Photo Project, concretamente una entrevista. Sólo está en español. Hemos colgado aquí el pdf para los que queréis leerla. ¡Esperamos que os guste!

052_TheJapanPhotoproject

053_TheJapanPhotoproject

054_TheJapanPhotoproject

055_TheJapanPhotoproject

Japanese vacation vs spanish vacation

8月が始まりました。夏休みです。でも、スペインと日本では夏休みはかなり違うようです。スペインでは多くの人が8月に1ヶ月間の夏休みをとります。日本では1週間から10日間ぐらいの休みが多いようです。面白いことに、日本人の多くは夏休みのことはそんなに考えずに生活しているようです。スペインでは、夏休みの為に何ヶ月も前から計画をし、休みを夢見ながら、夏休みになんとか辿り着く為に仕事をしているようなものです。スペイン人は、イースターにどこに行くか、連休に何をするか、8月まであと何日残っているかを指折りに数えながら生活しています。でも日本では、多くの人が、そんなに休みに対して情熱を燃やさないようです。幾人かの日本人に、夏休みは何をするのと聞きましたが、大半が予定無しだったり、いつ休みを取るかも決めてませんでした。日本人は仕事に集中し過ぎ?それとも、スペイン人が休みに集中しすぎ?

L’agost ha començat, aquí i a Catalunya. No obstant això, les vacances d’estiu són radicalment diferents aquí i allà. Al Japó la majoria de la gent té una setmana o deu dies de vacances, mentre que a Catalunya gairebé tothom té un mes. Curiosament, el que he notat vivint al Japó és que la gent no pensa en les seves vacances d’estiu durant mesos, com ho fem a Catalunya. Tinc la sensació que a Catalunya vivim pe arribar a les properes vacances. Sempre estem pensant quan anem a tenir un altre cap de setmana llarg, el que farem durant les vacances de Setmana Santa o quants dies queden fins a l’agost. Al Japó no he notat cap tipus d’ansietat respecte a aquestes qüestions. Quan he preguntat a la gent sobre els seus plans per a les seves properes vacances, m’han dit que no sabien quan les agafarien o que no havien decidit encara què fer. Llegint els comentaris de la gent del meu país al Facebook és com he arribat a pensar en aquest tema … Els japonesos estan massa concentrats en la seva feina o els catalans estan massa concentrats en les seves vacances?

August has started, here and in Spain. However, summer vacations are radically different here and there. In Japan most people have one week to ten days of summer vacation while in Spain most people have one month off. The funny thing I have noticed living in Japan is that people don’t think about their summer vacation for months, like we do in Spain. I have the feeling that in Spain we live to make it to the next vacation. We are always thinking when we will have another long weekend, what we will do during Easter holidays or how many days are left until August. In Japan I haven’t noticed any anxiety regarding these issues. When I have asked people about their plans for their next holiday, they have either answered they didn’t know when they would take their next vacation or they hadn’t thought about their plans for it. Reading the comments of people in my country on Facebook is how I ended up thinking about this issue … Japanese are too concentrated on their jobs or spanish are too concentrated on their vacations?

Agosto ha empezado, aquí y en España. Sin embargo, las vacaciones de verano son radicalmente diferentes aquí y allá. En Japón la mayoría de la gente tiene una semana o diez días de vacaciones, mientras que en España la mayoría de la gente tiene un mes. Lo curioso que he notado viviendo en Japón es que la gente no piensa en sus vacaciones de verano durante meses, como lo hacemos en España. Tengo la sensación de que en España vivimos para llegar a las próximas vacaciones. Siempre estamos pensando cuando vamos a tener otro fin de semana largo, lo que haremos durante las vacaciones de Semana Santa o cuántos días quedan hasta agosto. En Japón no he notado ningún tipo de ansiedad respecto a estas cuestiones. Al preguntar a la gente sobre sus planes para sus próximas vacaciones, me han dicho que no sabían cuándo tendrían sus próximas vacaciones o que no había decidido aun qué hacer. Leyendo los comentarios de la gente de mi país en Facebook ha sido como he llegado a pensar en todo esto … ¿Los japoneses están demasiado concentrados en su trabajo o los españoles están demasiado concentrados en sus vacaciones?